Bedenk een ritueel als je kinderen uitvliegen

Op eigen benen staan ze allang. Nu mijn twee zonen daadwerkelijk uitvliegen, dringt de realiteit pas echt tot me door. Dus is het tijd voor een feest om ze uit te zwaaien. En om even het moment te markeren dat we afscheid van elkaar nemen. Noem het een ritueel.

Ik ben geen man van verplichte verjaardagsfeestjes. Het kringetje verafschuw ik, liever kom ik spontaan bijeen ergens in de stad of gooi ik mijn balkon open voor een ad hoc lunch of borrel. In de aanloop naar de Good Riddance Party, zoals ik het afscheidsfeest benoemde, schoot ik niet onlogisch stevig in de stress.

Hoeveel drank voor 45 mensen, wat voor eten, heb ik wel genoeg glazen, wat als er niemand komt? Onrust in het lijf, dat vooral een boodschap was van een dieper gemis. Jennifer zou exact hebben geweten wat te doen, ze was al de hele week bezig geweest met hapjes en taartjes. Ik was keurig op pad gestuurd met een boodschappenlijstje.

Beetje lamlendig ja, ik geef het toe. Vriend Roland schoot te hulp en deed de rekensom voor drank en voedsel. Alles kwam in orde, en rond een uur of tien op zaterdagavond schraapte ik de keel en richtte me in het bijzijn van tientallen vrienden tot mijn zonen Sander en Eamonn. Amper was ik begonnen, of ik schoot vol. Gaat-ie weer, zag ik mijn kinderen denken.

Tja, het is nu eenmaal zo dat de emoties onmiddellijk naar de keel gaan zodra het mijn kinderen aangaat. In het openbaar mijn trots uitspreken, mijn vaderlijke liefde tonen aan twee jonge mannen die het de afgelopen negen jaar zonder hun moeder moesten doen, vergt best wel wat. Die brok in mijn keel mocht er zijn. Vrienden waren er getuige van.

Ik vond het belangrijk. Voor de vrienden, die negen jaar geleden bij het definitieve afscheid van Jennifer waren en mochten zien dat het goed was gekomen. Voor de jongens, die moesten weten dat ze niet alleen als zoon maar nu ook als man altijd kunnen blijven terugkeren bij hun vader. En voor mezelf misschien wel het meest. Met een gerust hart kunnen zeggen: het is goed zo. Ga maar.

Even stonden we stil bij Jennifer. Want ook in haar afwezigheid hadden we dit zonder haar nooit kunnen doen. Eigenlijk is ze nooit helemaal verdwenen. Als onzichtbare inspiratiebron blijft ze haar steun verlenen. Is daarmee ‘haar dood verwerkt’, zoals dat in rouwtermen heet. Zijn we ‘er overheen’? Hebben we het ‘een plekje gegeven’? Ik vind het irrelevante vragen.

We hebben de rouw doorleefd. Jarenlang hebben we overleefd, manieren gevonden om de pijn te beteugelen. Beetje bij beetje kwam er zachtheid in het verlies. Dat is gelukt door dag voor dag te doorléven. Niet te veel denken aan de toekomst, niet te veel terugverlangen naar het verleden. Elke dag weer, soms met verdriet, vaker met vreugde. Zo leef je met en na verlies. En voor je het weet, ben je negen jaar verder en gaan ze bij je weg.

Dat moment mag, nee moet, worden gevierd. Kunnen loslaten, even stilstaan, en weer door. Met een nodige dosis zelfspot, want humor is de beste remedie in tijden van diepe ellende. Opgeruimd staat netjes was het thema, maar eigenlijk geldt dat meer voor mij. De boys zijn wel klaar met mij. De slogan in ons gezin luidt niet voor niets: If it sucks, hit the bricks. Is het waardeloos, maak je uit de voeten.

Van die wijsheid maakte ik een tegeltje, in een oplage van drie, eentje voor elk huis. En om Jennifer te eren, maakte ik Deviled Eggs. Gevulde eieren, zo’n typische jaren 50-snack die mijn vrouw aan haar oma deed denken. Het was een culinair succes, naast de zakken chips en het stokbrood met hummus. Zo was ze toch smakelijk aanwezig. Hierbij het recept (bron: smulweb.nl) voor een heerlijk hapje comfort food.

Ingrediënten

6 grote eieren, 1 theelepel Dijon-mosterd, 1 of 2 scheutjes tabasco, snufje zwarte peper, 1 eetlepel vers geknipte bieslook, 3 eetlepels mayonaise, paprikapoeder, bieslook

Bereidingswijze

Kook de eieren en spoel ze goed af onder de koude kraan. Snij de eieren overlangs door en haal het eigeel eruit. Doe het eigeel in een kom en prak ze fijn. Voeg de mosterd, tabasco, peper, en de bieslook toe. Roer de mayonaise erdoor. Breng het mengsel op smaak met zout. Schep het mengsel in de holten waar de dooier heeft gezeten. Bestrooi de gevulde eieren met paprikapoeder en leg ze op een schaal. Garneer de eieren met bieslooksnippers.